Ás veces leo cousas escritas en Galiza que me fan pensar que en realidade eu non nacín en Galiza senón que nacín na Galicia de Ucraína. E que As Pontes non está na Coruña senón que está noutro lugar do globo ou nun universo paralelo, e que hai outra vila que se chama As Pontes por aí adiante onde o conflito lingüístico existe. Porque doutra maneira non hai quen me explique como se poden dicir as cousas que eu leo este días e, o peor de todo, que ninguén diga nada.
Resulta que hai quen cre que temos un problema entre dous idiomas que consiste fundamentalmente en que o galego está sobredimensionado no ensino e na administración. Tamén se afirma que a esixencia da lingua galega corta a posibilidade de obter traballo a moitas persoas que por iso deben marchar a outras comunidades autónomas monolingües. Vou dixerindo a poucos que isto non só o pensa Galicia Bilingüe senón que hai outros sectores que o cren.
Suponse que agora ese conflito vai ser resolto polo noso Presidente Núñez Feijoo. Así e todo, temos algún paradoxo, como por exemplo que catro conselleiros do Goberno da Xunta non falen galego. Cando nos atopamos ante situacións deste tipo ninguén ve o conflito lingüístico por ningures: non hai artigos en La Voz de Galicia, Gloria segue estando na ídem e Feijoo non ameaza con ningún decreto. Hai sectores con patente de corso. Débeche de ser cousa da liberdade de eleccións lingüística. Hai catro máximos representantes do País que descoñecen a lingua propia de Galiza. Heino dicir eu xa que ninguén o quere dicir: hai catro conselleiros que incumpren o Estatuto no seu artigo 5: “A lingua propia de Galicia é o galego. Os poderes públicos de Galicia garantirán o uso normal e oficial dos dous idiomas e potenciarán o emprego do galego en tódolos planos da vida pública, cultural e informativa, e disporán os medios necesarios para facilita-lo seu coñecemento”.
O Estatuto tamén di que ninguén pode ser discriminado por motivo lingüístico e eu non o vou facer. Pero non podo consentir que se estea alentando un estado de opinión contrario a un dos meus idiomas empregando altofalantes poderosos non só de Madrid, senón do mesmo País. Hai días que leo cousas contra o Correlingua, outros queren segregar aos nenos por aulas nas que se fale só nunha lingua (segregamos o Consello de Goberno da Xunta tamén?), logo vén un señor que di estar apuntado nunha asociación de pais e declara que “no hace falta estudiar Matemáticas en gallego para saber gallego”; fíltrase que non será preciso que os doutores do SERGAS entendan debidamente aos pacientes que falen en galego para manter a súa praza; o Presidente la Real Academia acusa a determinados sectores de esaxerar sobre o deterioro que sofre o galego…
Home, eu non sei que pensan disto PSdeG e BNG. Un pode perder as eleccións pero non creo que deba avergoñarse do que é. Se o novo goberno quere medrar a costa de destruir o galego e a convivencia normal entre falantes que existe no País no que eu creo que nacín, que o faga, pero quen leva loitando décadas por un modelo lingüístico xusto ten que parar isto. Hai certas cousas que non se poden permitir. Digo eu, mais igual excédome.
Naceu nas Pontes en 1977. Marchou para Euskadi estudar Xornalismo. Logo de licenciarse, comezou a traballar en Radio Euskadi. Na actualidade dirixe o programa radiofónico "Ganbara", de información xeral e debate. Canda Xabier Lapitz coordinou o libro "Proceso de paz en Euskadi. 20 voces por la normalización".