Vieiros

Rodríguez Zapatero presentouse na Moncloa cun sorriso e varias promesas de difícil cumprimento. Mais axiña gañou credibilidade. Retirou ao exército español do Iraq desafiando aos Estados Unidos e ao nefasto Bush. Impulsou leis pola igualdade entre homes e mulleres, e accedeu a revisar o encaixe de Catalunya en España a pesar do custe que supón mencionar o caso catalán nunha sociedade tan pouco afeita a aceptar a diversidade. Deu un paso adiante ao estender dereitos aos homosexuais. Declarou prioridade absoluta a atención ás persoas dependentes e mimou aos maiores. Empuxado polos seus antecedentes familiares, quixo revisar a impunidade franquista e, incluso, fixo un intento serio por acadar unha paz xusta e duradeira en Euskadi. Todo iso en catro anos. Non todos, pero moitos pensaban que era o máximo que podían agardar dun Presidente do Goberno español os que cren noutra España posible.

Pero pouco a pouco Zapatero comezou a seguir as consignas daqueloutros que opinan que máis vale baixar o pistón non vaia ser o demo. Enfriou a Lei de Memoria Histórica ata quitarlle a Memoria, abandonou a idea da “España plural” para defender a España “unida y diversa”, deixando na cuneta a ERC e traizoando a CiU, tronzando o Estatut. Enganou a ducias de milleiros de navarros que, despois de moitos anos, entregaron o seu voto a un cambio que se prohibiu desde Ferraz para perpetuar á dereita. Tatexou á hora de afrontar reformas en Galiza, e ollou como a vaca ao tren cando a crise económica comezou a engulir postos de traballo. Primeiro non había crise, e despois estabamos mellor reparados ca os máis para afrontala. Deformou a realidade, como fixo Aznar nos seus peores tempos.

A “mudanza política” que prometera en marzo do 2004 remata agora, cando o socialismo vasco, un dos máis obreiros da historia, lle entrega as chaves da lehendakaritza ao PP a través de Patxi López, a pesar de que a dereita vasca é a máis conservadora do Estado. Mentres, Zapatero fica cada día máis só no Congreso. Pero iso non é o peor. O peor é a sensación que existe de que perde creto social a presas cada día. Non se lle ve proxecto e xa non seducen as súas ideas.

Sabe alguén onde vai Zapatero? Sabe alguén que vai vir despois del?