Vieiros

Abraia, todo hai que dicilo, a magnitude e complexidade da obra realizada, con viadutos e túneles a eito, mais a pregunta segue a ser a que moitos nos formulabamos hai tempo: pagou a pena? Seica si para o presidente Touriño, así como para o alcalde nacionalista de Moaña, Xosé Millán, e os populares Sotelo e Estévez de Cangas e Bueu, quen defenderon a necesidade da obra e os beneficios que a bisbarra tirará dela.
É certo que haberá beneficios e está habendo, arestora, aforro de tempo nos desprazamentos á cidade de Vigo por estudos, problemas de saúde ou por traballo, que decote fan os veciños da bisbarra, se ben hai que dicir que unha porcentaxe alta, quizais un 25-30%, destes desprazados fan a viaxe no transporte marítimo, malia os atrancos que segue a haber, aquí non se albiscan melloras, no transporte público da bisbarra. Por riba, a demandada construción dun hospital comarcal así como axeitadas políticas de creación de emprego na zona, poderían minimizar moitísimo o número de desprazados, da orde de 4.000 ao día, á cidade olívica.
A primeira vista, os máis beneficiados polas obras do Corredor están a ser os veciños da vila de Moaña, así como de Meira, Domaio,..., que non teñen que aturar o tráfico incesante por diante das súas casas. Porque en Cangas, por moito que insistan dende o Concello e dende certos medios de comunicación escritos, os atascos seguen a estar á orde do día; e por riba, os veciños de Aldán, Beluso e O Hío están agora a sufrir o tránsito de vehículos que xa non atravesan as devanditas vilas moañesas. E está aínda por ver cal vai ser o futuro destas vilas, que xa non serán de paso obrigado para os que entren ou saian na península, e se o seu tecido económico, nomeadamente o comercio e maila hostelería, non sairá prexudicado, como ten acontecido en vilas coma A Cañiza ou A Veiga, na ribeira asturiana da ría de Ribadeo, que esmorecen tras ficar afastadas do tráfico pola construción de novas estradas.
O innegábel é que o novo Corredor mudou de vez a faciana da nosa bisbarra, dun xeito que non era o desexado por unha parte da poboación que arelaba chegar a vivir nun Morrazo que servise de exemplo para o país en canto ao desenvolvemento sostíbel, á valoración dos espazos naturais, ou ao uso racional dos medios de transporte; mais tamén é verdade que aínda estamos a tempo de saber tirar o mellor proveito ao Corredor, sabendo potenciar a nosa industria e turismo sen caer na tentación de convertirmos O Morrazo nun reflexo do destrutor sector turístico do Levante español, aproveitando as posibilidades da bisbarra e continuando na demanda dun redeseño da planificación do transporte de persoas e mercadorías no país, que permite humanizar o noso contorno, optimizar custos e minimizar a contaminación